Alpinizm to nie tylko wspinaczka w Alpach, za alpinizm uważana jest bowiem każdego rodzaju wspinaczka wysokogórska w wysokich górach, pochodzących z okresu fałdowania alpejskiego. Dotyczy zatem wspinaczki i w takich górach jak: Pireneje, Karpaty, Apeniny w Europie, Kaukaz, Hindukusz, Pamir, Karakorum i Himalaje w Azji, góry Atlas w Afryce, południowoamerykańskie Andy i Kordyliery w Ameryce Północnej. Co ciekawe polskie ustawodawstwo również wypowiedziało się w sprawie alpinizmu uznając za niego każdą wspinaczkę wymagającą specjalistycznego przygotowania. Zaliczyło tym samym do niego takie dziedziny sportu jak wspinaczkę sportową, wysokogórską, narciarstwo wysokogórskie i alpinizm jaskiniowy. Chociaż w polskim języku stosuje się określenia takie jak: taternictwo, himalaizm czy pireneizm jednak służy to do podkreślenia wspinaczki w konkretnych rejonach geograficznych. Ogólnie przyjęło się natomiast mówić, że jest to alpinizm. W związku z tym również nazwy organizacji zrzeszających miłośników wspinaczki wysokogórskiej nawiązują do tego terminu, za przykład może posłużyć choćby Polski Związek Alpinizmu.

Początki alpinizmu

Za inicjatora alpinizmu, w dosłownym tego słowa znaczeniu, uważa się pochodzącego z Genewy przyrodnika Horacego-Benedykta de Saussure’a. Ten szwajcarski arystokrata a jednocześnie paleontolog, botanik, fizyk i geolog w drugiej połowie XVIII wieku badał alpejską florę. W 1760 roku po raz pierwszy odwiedził miejscowość Chamonix, nieopodal której znajduje się góra Mont Blanc i wyznaczył nagrodę pieniężną za odnalezienie drogi na jej szczyt. Wierzchołek zdobyto dopiero w roku 1786 a dokonał tego Jacques Balmat i Michel-Gabriel Paccard. Rok później Sauusurea sam dokonał wejście na najwyższy szczyt Europy, będąc tym samym trzecim śmiałkiem, który tę górę zdobył. Wówczas też jako pierwszy obliczył wysokość góry na 4775 metrów n.p.m, myląc się tylko o 35 metrów.